ΠΩΣ ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ

ΠΩΣ ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ

 

Όταν κάποιος επενδύει στο να κάνει μια μεγάλη, ή μικρή επιχείρηση, έχει μπροστά του τρεις προκλήσεις: Να οργανώσει την επιχείρησή του ως οικογένεια, ως απρόσωπη μηχανή, ή ως δεσμωτήριο ανθρώπων με τον εαυτό του δεσμοφύλακα.

Εννιάμιση στις δέκα φορές, η πάλη γίνεται υποσυνείδητα. Ο επιχειρηματίας συνειδητά, δεν έχει πάντα επίγνωση, αυτού που διαδραματίζεται πίσω από τις πρώτες γραμμές του συνειδητού του. Η τελική του απόφαση, εξωτερικεύει στην ουσία, το ποιός είναι ο ίδιος ο επιχειρηματίας ως άνθρωπος, το πόση επαφή έχει με την αλήθεια του εαυτού του δηλαδή και τι ποιότητας και αποχρώσεων είναι αυτή η αλήθεια. Μ’ αυτή την ποιότητα και την αλήθεια, πορεύεται τελικά και η επιχείρησή του, ως δημιούργημά του.

Το πώς θα ξεκινήσει την επιχείρησή του, πώς θα την αναπτύξει και με ποιούς κανόνες θα πορευτεί, τελικά θα καθορίσει τη διάρκεια ζωής της και την επιτυχία της.

Κάθε επιχείρηση αγγίζει αναπόφευκτα τις ζωές πολλών ανθρώπων. Όχι μόνο του επιχειρηματία και των εργαζομένων σε αυτή, αλλά και των πελατών και των πολιτών της χώρας που εγκαθίσταται και δραστηριοποιείται και του κόσμου ολόκληρου, αφού ό,τι διαδραματίζεται μέσα, γύρω και σχετικά με αυτή, προστίθεται τελικά στο συλλογικό ασυνείδητο. Επομένως κάθε πρόθεση, κάθε απόφαση, κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα που την αφορά, αφορά όχι μόνο τον επιχειρηματία, αλλά και το προσωπικό του, τους πελάτες του, την κοινωνία στην οποία εντάσσεται και τον κόσμο ολόκληρο.

Οι μεγάλες κυρίως εταιρείες, δομημένες συνήθως πάνω στην λογική του δεσμωτηρίου ανθρώπων, δυσκολεύονται να κατανοήσουν, ότι η ύπαρξή τους και η επιτυχία τους μπορεί να επηρεάζονται σε σημαντικό βαθμό, από το ενεργειακό αποτύπωμα τουλάχιστον και κυρίως, των εργαζομένων τους. Παραβλέπουν έτσι, την ίδια τη φύση του ανθρώπου, ενώ κατά τ’ άλλα, πληρώνουν εκατομμύρια σε «ειδικούς», για να αποκωδικοποιήσουν αυτή τη φύση και να την εκμεταλλευτούν με κάθε θεμιτό, ή αθέμιτο τρόπο.

Έχουν σχηματίσει την εσφαλμένη ιδέα-άποψη, ότι μπορούν να παίρνουν όσο χρόνο και όσους πόρους θέλουν από τον κάθε εργαζόμενό τους με μικρό σχετικά αντίτιμο και αυτό θεωρούν ότι είναι από μόνο του έξυπνο και αρκετό, για να ευημερούν και να αναπτύσσονται.

Η επικρατούσα, επικερδής κατά την άποψή τους τακτική, είναι  να αφαιμάσσουν κάθε ικμάδα δημιουργικότητας , δύναμης, αντοχής και μετά να πετούν τους εργαζομένους τους ξεζουμισμένους στο δρόμο, να προσλαμβάνουν τους επόμενους, στους οποίους θα συμπεριφερθούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, για να συνεχίσουν με τους μεθεπόμενους  κ.ο.κ.

Τι δεν γνωρίζουν και πώς αυτό που δεν γνωρίζουν, μπορεί να αυτοκαταστρέψει την εταιρεία τους, τελικά;

Δεν γνωρίζουν, ή κι αν γνωρίζουν παραβλέπουν, την αλήθεια της ανθρώπινης φύσης:

Ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατο oν. Σώμα-Ψυχή-Πνεύμα, συνιστούν το είναι του. Είναι λοιπόν κατά 1/3 ύλη, που υπόκειται στους νόμους της ύλης και κατά 2/3 ενέργεια, που υπόκειται στους νόμους της ενέργειας, δηλαδή της ψυχής και του πνεύματος. Φυσιολογικά λοιπόν, πέρα από τις υλικές του ανάγκες και δεξιότητες, που είναι περιορισμένες στο 1/3 της φύσης του, υπάρχουν ανάγκες και δεξιότητες πολύ πιο ισχυρές μέσα του, που υπόκεινται στους ψυχικούς και πνευματικούς νόμους, που δονητικά είναι κατά πολύ ισχυρότεροι των φυσικών και έχει αποδειχθεί στην πράξη, ότι υπερισχύουν αυτών σε κάθε περίπτωση.

Για να σου δώσω παράδειγμα, ώστε να γίνει πιο κατανοητό το θέμα: Αυτό που θέλω, μπορεί να υπερβεί αυτό, που από την υλική μου φύση μπορώ. Θέλω να ανέβω στο βουνό, δεν έχω τη φυσική κατάσταση να το κάνω, αλλά προκειμένου να σώσω τη ζωή μου κάνοντάς το, η ψυχή και το πνεύμα μου ενισχύει τη φυσική μου ικανότητα και το πετυχαίνω. Δεν έχω τη φυσική δύναμη να σηκώσω ένα φορτηγό, αλλά προκειμένου να απεγκλωβίσω το παιδί μου, η ψυχή και το πνεύμα μου υλοποιούν μέσα μου αυτή την φυσική δύναμη, που απαιτείται γι’ αυτή τη δράση.

Μπορεί αυτά, να είναι παραδείγματα ακραίων θετικών δράσεων, αλλά ο ενεργοπληροφοριακός άξονας του ανθρώπου, μπορεί με την ίδια ευκολία να υλοποιήσει δράσεις χαμηλών, ή πολύ χαμηλών συχνοτήτων (καταστροφές), αν οι κυρίαρχες σκέψεις ή τα κυρίαρχα συναισθήματα μέσα του, είναι αρνητικά. Έτσι, όταν εμπεδώσω ότι ο εργοδότης μου απομυζά τη ζωή μου, μπορεί να πικραθώ, να θυμώσω, ή νοητικά να στραφώ εναντίον του, παίρνοντας πίσω την ενέργεια που έβαλα για τη διεκπεραίωση της εργασίας μου/του και καταβαραθρώνοντας το αποτέλεσμα.

Αυτό σπάνια είναι μια συνειδητή διαδικασία για το εργαζόμενο. Για να είναι συνειδητό, ο άνθρωπος, πρέπει να έχει πλήρη συναίσθηση του εαυτού του και των ανθρώπινων ικανοτήτων του. Αλλά και υποσυνείδητα όταν γίνεται,- και γίνεται συχνά σε εταιρείες που εξαντλούν τη ζωτική ενέργεια των εργαζομένων τους, κυρίως με τα εξαντλητικά ωράρια που εφαρμόζουν ή/και την έντονη ψυχολογική τρομοκρατία-, είναι αρκετό για να προκαλέσει καίριο πλήγμα σε ευαίσθητα σημεία, ή/και ευαίσθητες χρονικές στιγμές της πορείας μιας επιχείρησης, προκαλώντας της μεγάλες οικονομικές απώλειες, ή απώλειες status.

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Πώς μπορεί μια εταιρεία να διασφαλίσει την οικονομική και όποια άλλη επιτυχία της σε βάθος χρόνου και υπό οποιεσδήποτε εξωτερικές συγκυρίες;

Θα πρέπει να κατανοήσει τη φύση του ανθρώπου, εφόσον τα στελέχη της αποτελούνται από ανθρώπους και όχι από μηχανές.

Φύση του ανθρώπου δεν είναι μόνο οι υλικές του ανάγκες, αλλά και οι ψυχικές και οι πνευματικές. Φύση του ανθρώπου είναι το να βρίσκεται εδώ σωματικά, αλλά διανοητικά ή συναισθηματικά, να βρίσκεται κάπου αλλού. Είναι επίσης, το να δημιουργεί όπου κι αν βρίσκεται, όποια ώρα της μέρας, ή της νύχτας. Είναι το να επιθυμεί να απολαμβάνει επάρκεια όχι μόνο σε υλικά, αλλά και σε ψυχικά ή πνευματικά αγαθά και μάλλον, κυρίως σ΄αυτά.

Όλοι οι επαγγελματίες των εταιρειών, μπορούν να κατανοήσουν την εσωτερική ανισορροπία που φέρνει, η ενασχόληση μόνο με τα υλικά κέρδη. Η ύλη από τη φύση της δεν μπορεί να ξεγελάσει τον άνθρωπο για πολύ καιρό, αποσπώντας τον από τις βαθύτερες ανάγκες και σκοπούς του στη Γη. Η κάθε άυλη οντότητα, με την υλοποίησή της σ’ αυτόν τον κόσμο ως άνθρωπος, δεν παύει να αναφέρεται στις επιδιώξεις που προκάλεσαν την είσοδό της στον υλικό κόσμο και να κινείται προς την εκπλήρωση των βαθύτερων και ουσιωδέστερων σκοπών αυτής, της εν ύλη πορείας.

Καθώς το όρια ανάμεσα στην ύλη και την ενέργεια στις μέρες μας λεπταίνουν όλο και πιο πολύ, όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την εσωτερική τους αλήθεια και ελκύονται από τους αληθινούς σκοπούς της ζωής τους. Κι αν ο φόβος της απώλειας της βιοποριστικής τους επάρκειας συντηρείται με ζήλο από τους περισσότερους εργοδότες, υπάρχουν ήδη φωτεινές εξαιρέσεις ανάμεσά τους, που συνέλαβαν τα σημεία των καιρών και μετέτρεψαν τις καθόλα συνηθισμένες θέσεις δουλειάς σε θέσεις εργασίας, κερδίζοντας το στοίχημα όχι μόνο της εταιρικής τους επιβίωσης, αλλά και της ανάπτυξης στο απαιτητικό παρόν και στο απαιτητικότερο μέλλον.

Σύμφωνα με έρευνες, συνολικά 4 ώρες την ημέρα ο άνθρωπος δημιουργεί, 4 ώρες συντηρεί και από κει και πέρα φθείρει ενεργειακά, το ίδιο του το δημιούργημα. Κι αυτό αναπόφευκτα γίνεται, γιατί έτσι είναι η φύση του ανθρώπου.  Ο άνθρωπος φθείρει ενεργειακά το ίδιο του το δημιούργημα μετά το οκτάωρο εργασίας, ακόμη κι αν καλείται μετά, μόνος του να διαχειριστεί τις συνέπειες αυτής της ιδιόμορφης φθοράς. Η διαδικασία γίνεται υποσυνείδητα, με αυτόματη αφαίμαξη της ενέργειας του δημιουργήματος, λόγω της ανάγκης του εργαζόμενου να αναπληρώσει το ενεργειακό του έλλειμμα από την υπερκατατανάλωση του χρόνου, των νοητικών και των ψυχικών δυνάμεών του.

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να επισημανθεί, είναι το ενεργειακό αποτύπωμα που αφήνει ο εργαζόμενος σε ό,τι αγγίξει στη διάρκεια της περιόδου εργασίας του. Η διάθεσή του παραμένει σε ό,τι φυσικά ή νοητικά αγγίξει, ως μια μπάλα θετικής ή αρνητικής ενέργειας, ανάλογα με τα κυρίαρχα συναισθήματά του την κάθε στιγμή. Η ενέργεια αυτή, συνοδεύει το προϊόν ή το αποτέλεσμα της εργασίας του, δημιουργώντας έναν ενεργειακό μαγνήτη σε παρόμοιες ενέργειες ή δονητικά σύνολα. Έτσι, ένα θετικό δονητικό αποτύπωμα θα προσελκύσει και άλλες θετικές ενέργειες, καθώς θα μετακινείται από πόστο σε πόστο μέσα στην εταιρεία, μέχρι να καταλήξει στον τελικό αποδέκτη του, τον πελάτη. Η θετικότητα αυτού του ενεργειακού περιτυλίγματος, θα οδηγήσει σε καλή ή πολύ καλή αίσθηση, άρα και καλή αποδοχή του προϊόντος, υλικού ή άυλου, από τον πελάτη, ενθαρρύνοντας την επανάληψη της συνεργασίας και την σύσταση της εταιρείας από τον πελάτη και σε άλλους από εμπειρία, κάτι που αποτελεί και την καλύτερη διαφήμιση για κάθε εταιρεία.

Το αντίθετο θα συμβεί, όταν το προϊόν εμφανίζει αρνητικό ενεργειακό προφίλ, λόγω των αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων των εργαζόμενων από τα χέρια των οποίων πέρασε, καταλήγοντας με χαμηλό ενεργειακό δυναμικό, στα χέρια του τελικού αποδέκτη, που θα εισπράξει συνειδητά ή υποσυνείδητα τον αρνητισμό και θα αποθαρρυνθεί έτσι, από το να ξαναεπιδιώξει περεταίρω επαφές, ή συνεργασία με την εν λόγω επιχείρηση και βέβαια, ούτε λόγος για συστάσεις σε άλλους.

Για όποιον δεν είναι εξοικειωμένος με την αντίληψη της ενέργειας, μπορεί να φαίνονται μη λογικά όλ’ αυτά. Το ότι δεν τα γνωρίζουν ή δεν τα αντιλαμβάνονται συνειδητά άπαντες όμως, δεν σημαίνει βέβαια, ότι δεν υπάρχουν, ή ότι δεν λειτουργούν. Για όσους έχουμε γίνει πιο ευαίσθητοι με την εξάσκηση στην αντίληψη πραγμάτων που συλλαμβάνονται με άλλες αισθήσεις πέρα των πέντε, όλα τα παραπάνω αποτελούν αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.

Ακόμη κι αν δούμε όμως τα πράγματα μόνο από την οπτική γωνία της συνήθους λογικής, μπορούμε να βρούμε πάμπολλα επιχειρήματα, για να στηρίξουμε όλες τις παραπάνω θέσεις.

Ψάξε μόνος/η σου λογικές απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα:

– Γιατί να ξοδεύεις χρήματα (για φως, ζέστη-δροσιά, επικοινωνίες),για να κρατάς 12-14 ώρες στον εργασιακό σου χώρο, έναν εργαζόμενο, που το ανώτερο που μπορεί να σου προσφέρει, είναι 4 ώρες δημιουργικής εργασίας ανά ημέρα;

– Γιατί να θέλεις να πληρώνεις ψυχολογικά καταβεβλημένους, νοητικά μη ισορροπημένους, καταθλιμμένους, θυμωμένους, φοβισμένους εργαζόμενους; Πιστεύεις ότι θα κάνουν καλύτερα τη δουλειά σου;

-Γιατί αφού πετάς έξω λόγω εξουθένωσης κάθε τόσο εργαζόμενους, ανανεώνεις συνεχώς το δυναμικό σου ξοδεύοντας ξανά και ξανά χρήματα για την εκπαίδευσή τους, πληρώνοντας αδρά και απασχολώντας τους καλύτερους μέντορες για να κάνεις κάθε καινούργιο, ικανό να προχωρήσει την εταιρεία σου μπροστά, ενώ θα μπορούσες να ξοδέψεις πολύ λιγότερα, προσφέροντάς σε κάθε παλιό, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και απολαμβάνοντας το μέγιστο της απόδοσής του χωρίς πίεση;

-Γιατί μόνος σου διακινδυνεύεις να αυξάνεις καθημερινά την πιθανότητα εργατικού ατυχήματος και άρα τις επισφάλειές σου, λόγω αμβλυμμένων αντανακλαστικών, εργαζομένων υπό εξοντωτικά ωράρια;

-Γιατί να χάνεις κάθε τόσο τη συνοχή των ομάδων σου, εξαιτίας ασθενειών, ή αυξημένων αιτημάτων άδειας, λόγω της εργασιακής εξουθένωσης του προσωπικού σου;

-Γιατί επιτρέπεις στο φόβο λόγω της εργασιακής ανασφάλειας, να κυκλοφορεί στους διαδρόμους της επιχείρησής σου, συρρικνώνοντάς τη; Είναι αδιαμφισβήτητη γνώση, ότι ο φόβος συστέλλει τόσο το δυναμικό, όσο και την αντίληψη των ανθρώπων, άρα και της εργασίας στην οποία βρίσκονται.

Ολόκληρες χώρες υιοθέτησαν την ανθρώπινη εργασία κερδίζοντας σε απόδοση και καινοτομία, σε βαθμό που δεν περίμεναν. Το σουηδικό πείραμα της εξάωρης εργασίας με αποδοχές οκταώρου, πέτυχε πέρα από κάθε αμφιβολία. Οι μειώσεις σε μέρες ασθένειας, η ελαχιστοποίηση των αιτημάτων αδειών, η καλύτερη ψυχολογική κατάσταση των εργαζομένων του εξαώρου, η καλύτερη μεταξύ τους και με τους αποδέκτες της εργασίας τους αλληλεπίδραση, και η πέρα από κάθε προσδοκία απόδοση τους, αναλογικά με τις ώρες εργασίας τους, δεν αφήνει καμία αμφιβολία, ότι πηγαίνοντας μαζί και όχι ενάντια στη φύση, έρχεται η πραγματική ανάπτυξη.

Δεδομένου όπως είπαμε παραπάνω, ότι ο ανθρώπινος οργανισμός είναι τρισυπόστατος (Σώμα-Ψυχή-Πνεύμα), φαίνεται να έχει επιτευχθεί με την εξάωρη εργασία το πρώτο μέρος της ισορροπίας: η εξυπηρέτηση των αναγκών του σώματος να καλύπτει έως το 1/3 του 24ώρου του (έξι ώρες εργασίας + 2 ώρες για τις μετακινήσεις από και προς αυτή). Αυτό το μοντέλο, δίνει στον εργαζόμενο το χρόνο και την ενέργεια που χρειάζεται, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες και των άλλων δύο υποστάσεών του. Έτσι μπορεί να αφιερώσει από τις 16 ώρες που του απομένουν, χρόνο στην οικογένεια, την ψυχαγωγία, την πνευματική και ψυχική του ανάπτυξη και τον ύπνο, που είναι απαραίτητος για την καθημερινή ανασυγκρότηση και αυτοθεραπεία του οργανισμού του, στο τέλος της ημέρας.

Τι έχεις λοιπόν τελικά, με μια τέτοια τακτική; Έχεις έναν ισορροπημένο νοητικά και ψυχικά άνθρωπο, χορτάτο από τις χαρές της ζωής, που έχει κάθε μέρα κίνητρο να δημιουργεί και δημιουργώντας, να αναπτύσσει την εργασία του, άρα την εταιρεία σου, και τη ζωή του παράλληλα.

Το παράδειγμα του Πουέρτο Ρίκο, που ήταν η πρώτη σύγχρονη χώρα που διακινδύνευσε να δώσει απόλυτη προτεραιότητα στη ζωή, προσαρμόζοντας στην ουσία, το ανθρώπινων αποχρώσεων εταιρικό μοντέλο σε μια ολόκληρη χώρα, διαθέτοντας το σύνολο του προϋπολογισμού του στην υγεία, την εκπαίδευση, την ευημερία των κατοίκων του, όντας μάλιστα σε μια ευαίσθητη σε ταραχές περιοχή του πλανήτη, αποτελεί επίσης ένα τρανταχτό στοιχείο, ότι αξίζει η κάθε δράση να στηρίζεται σε υψηλών συχνοτήτων προσδοκίες κι όχι στα ποταπά συναισθήματα, του φόβου, του θυμού και της έλλειψης εμπιστοσύνης στη σοφία της ζωής.

Κι αφού ήδη υπάρχουν τόσο πετυχημένα εγχειρήματα και τα θετικά αποτελέσματα τέτοιων τακτικών ξεπερνούν κάθε προσδοκία, γιατί δεν εφαρμόζονται από όλες τις εταιρείες, τις κυβερνήσεις, τις κοινωνίες;

Αυτό είναι ένα πολύ καλό ερώτημα!

Αν σκεφτεί κανείς ότι το ηθικό και πνευματικό ύψος κάθε ανθρώπου φανερώνεται ξεκάθαρα, όταν λάβει μια θέση εξουσίας επάνω σε κάτι ,ή σε κάποιους, αντιλαμβάνεστε την απάντηση.

Κάθε σχέση που εμπεριέχει το στοιχείο του εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, είναι τόσο ηθική και τόσο ισορροπημένη, όσο ηθικός και όσο ισορροπημένος είναι ο εξουσιαστής.

Αυτό σημαίνει, ότι οι ψυχικά διαταραγμένοι εξουσιαστές, δημιουργούν παρασιτικά ενεργοπληροφοριακά μοντέλα εργασίας, ή πολιτικής, επομένως ψυχικά διαταραγμένους εργαζόμενους, ή πολίτες.

Όσο πιο ανήθικος είναι ο εξουσιαστής, τόσο πιο ανήθικο είναι το ενεργοπληροφοριακό παράσιτο που δημιουργεί, για να απορροφήσει την ενέργεια του εξουσιαζομένου του.

Η βασική βέβαια διαταραχή του εξουσιαστή, έγκειται στο ότι ο ίδιος, ενώ συλλέγει την ενέργεια του εξουσιαζομένου του μέχρις ικμάδας, τελικά δεν ξέρει, ή δεν μπορεί να την αξιοποιήσει για το προσωπικό του όφελος. Αν για παράδειγμα τρομοκρατεί τον εξουσιαζόμενό του, το μόνο που κερδίζει είναι μια θλιβερή υπενθύμιση στον εαυτό του, ότι τάχα είναι δυνατότερος αυτού, χωρίς όμως αυτή η διαπίστωση να του προσφέρει ένα πραγματικά μετρήσιμο όφελος, είτε σε χρόνο, είτε σε ουσιαστικό χρήμα, είτε σε status. Στο τέλος μένει με το ίδιο εσωτερικό κενό όπως και πριν, τρώει και πάλι ένα πιάτο φαγητό, κοιμάται και πάλι σε ένα κρεβάτι, ίσως βέβαια να έχει περισσότερη ζέστη στο σπίτι του το χειμώνα και δυνατότητα για ένα μήνα κοσμοπολίτικες διακοπές, αλλά κατά κανόνα, έχει μια διαλυμένη ή δυσλειτουργική οικογένεια και μια νοσηρή προσωπική ζωή, αφού απορροφημένος από τη μέθη της διαρκούς επιβεβαίωσης της εξουσίας του, δεν βρίσκει ούτε χρόνο, ούτε πεδίο συνεννόησης για υγιή οικογενειακή, ή κοινωνική αλληλεπίδραση, άρα ποιοτική προσωπική ζωή.

Το ίδιο ενεργοπληροφοριακό παράσιτο που δημιούργησε για να εξουσιάσει τους άλλους, απορροφά τελικά και τη δική του προσωπικότητα. Συνεχίζει να δουλεύει για να συντηρεί αυτό που νομίζει ότι κατέχει, αλλά στην ουσία, κατέχεται και διευθύνεται από αυτό. Μερικές φορές πεθαίνει ξαφνικά, μην έχοντας καν χαρεί πραγματικά, την οικονομική του ευρωστία μεταφρασμένη σε στιγμές χαράς, οικογενειακής άνεσης και ευκαιριών προσωπικής ανάπτυξης. Αν είναι τυχερός και το σώμα του του δώσει ένα αρκούντως δυνατό σοκ υγείας για να καταλάβει πόσο μάταια είναι αυτή η φρενίτιδα εξουσίας και καταναγκασμού, μπορεί και να συνέλθει, πριν χάσει τη ζωή του ολοκληρωτικά.

Δεν θα τελειώσω με μια λυτρωτική πρόταση, όπως πιθανόν να περίμενες. Απλώς με μια παραίνεση, αγαπητέ εργοδότη, κυβερνήτα, όποιε άνθρωπε της εξουσίας:

Η ζωή είναι πολύ δυναμική. Όσο εξασφαλισμένος κι αν νοιώθεις σήμερα, όσα πλεονεκτήματα κι αν μετράς στον εαυτό σου, αύριο μπορεί να είναι μια τελείως διαφορετική μέρα, όπου μπορεί να κληθείς εσύ να υπηρετήσεις, τις συνθήκες που ο ίδιος δημιουργείς για κάποιους άλλους σήμερα. Αναρωτήσου: Θα το αντέξεις;

Γιαννούλα Ρουσοδήμου

Φαρμακοποιός – Life coach